maria, eeuwigdurende bijstand

Ik beken: ik ben een fan van Arne Sierens, na Bernadetje (1996 - wie stond daar te schitteren: inderdaad: An Pierlé!), Allemaal Indiaan (1999), De Broers Geboers (98) was er geen houden aan en viel ik de Vooruit al een tijdje lastig met "wanneer en waar?" "Wie" was al een tijdje ingevuld: Johan Heldenbergh, Marijke Pinoy (Zuidpooltheater) en Titus De Voogdt (Zuidpool en ook Steve + Sky) hebben 3 maand geïmproviseerd en gebrainstormd met Arne Sierens en daaruit kwam een verhaal over mensen die overal worden buiten gesmeten, oude liefdes, Roemeense dorpjes en verder gaan, ondanks alles.

Maria, eeuwigdurende bijstand: met 30 toeschouwers aan elke kant van een ijspiste van 11 op 5 meter zit je letterlijk mee in het spel, je hoort de acteurs ademen, ziet spiertjes in hun gezicht trillen, je bent naar een circus in een piste aan het kijken maar toch zo herkenbaar. Ik noem Sierens soms de Jambers van de theatermakers, de personages zijn letterlijk uit een café uit de Brugse Poort gerukt maar wat is daar in godsnaam verkeerd mee? Marijke Pinoy zet relasitisch een vrouw neer die ik zo zou kunnen tegenkomen in de Muide, vol van goede bedoelingen maar ja, verkeerde mannen, moeilijke dochter, OCMW dat niet mee wil, nooit haar fout hoor...

Liever een brok rauwe emotie dan daar een tekst in het Hoog Nederlands te horen declameren waar je van weet: niemand praat zo. Ook Curly was onder de indruk: de tocht door het verlaten fabrieksterrein op de Nieuwevaart, met kaarsen als pijlen, bracht je zo in de sfeer. En Johan Heldenbergh kan sinds "Massis, de musical" toch niets meer verkeerd doen bij haar. En oh wat is het fijn om in de Fiere Stede te zijn, 10 minuten na het einde zaten we al in de Wilderoos met een bel wijn voor ons.

fotografie: Kurt Van der Elst